پیش بینی اضطراب جدایی کودک براساس سلامت روان، سبک های فرزندپروری و سبک های دلبستگی مادر و اختلال دلبستگی در دانش آموزان دختر پایه های اول و دوم مدارس ابتدایی شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی علائم اضطراب جدایی بر اساس سلامت روان مادر، سبک های فرزندپروری، سبک های دلبستگی مادر، اختلال دلبستگی کودک و متغیرهای جمعیت شناختی، در دانش آموزان دختر دوره ابتدایی شهر اصفهان بود. بدین منظور، در قالب مطالعه ای توصیفی از نوع همبستگی، تعداد 330 دانش آموز دختر پایه اول و دوم دوره ابتدایی از ناحیه 3 آموزش و پرورش شهر اصفهان به شیوه تصادفی خوشه ای انتخاب شده و مادران آنها با استفاده از پرسشنامه علائم مرضی کودکان (csi-4)، پرسشنامه 90 سوالی فهرست علائم بالینی((scl-90-r، پرسشنامه فرزندپروری دایانا بامریند، پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسالان (aaq) و پرسشنامه اختلال دلبستگی راندولف (radq) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که تحصیلات والدین و نمرات مربوط به سبک دلبستگی ایمن مادر با علائم اضطراب جدایی، رابطه معکوس و معناداری دارند. بدین معنا که پایین بودن تحصیلات والدین و نمرات دلبستگی ایمن مادر با افزایش علائم اضطراب جدایی همراه است(05/0p<). همچنین مشاهده شد که سبک های دلبستگی ناایمن و اجتنابی مادر، شاخص های آسیب شناسی روانی مادر از قبیل اضطراب، افسردگی، حساسیت بین فردی، پرخاشگری و بدبینی، اختلال دلبستگی کودک و سبک فرزندپروری مستبدانه رابطه مستقیم و معناداری با علائم اضطراب جدایی کودک دارند. بدین معنا که افزایش گرایشات دلبستگی نا ایمن و اجتنابی، بالا بودن نمرات اضطراب، افسردگی، حساسیت بین فردی، پرخاشگری و بدبینی مادر، بالا بودن نمره اختلال دلبستگی کودک و همچنین بالا بودن نمرات سبک فرزندپروری مستبدانه والدین با بالا رفتن علائم اضطراب جدایی کودکان دختر همراه است(05/0p<). نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین متغیرهای مورد بررسی، اضطراب مادر 4/12 درصد ، کیفیت دلبستگی کودک 4 درصد، تحصیلات پدر2/2 درصد، دلبستگی ایمن مادر 4/1درصد و چهار مولفه مذکور، در مجموع 9/19 درصد از علائم اضطراب جدایی کودکان را تبیین می کنند (05/0p<).